Σκέφτομαι ότι σκατά. Τι θα κάνω; Πάλι πέρασε ο μήνας. Πάλι ήρθαν τα έξοδα. Αυτή η ρουτίνα δεν μ αρέσει. Ο Μπουκόφσκι βρίσκει μάταιη την περιοδικότητα που διέπει το κόψιμο των νυχιών και το πλύσιμο των δοντιών. Βέβαια το όνομα του τελειώνει σε -φσκι οπότε ότι και να πει θεωρείτε ντάξει. Εγώ βρίσκω μάταιη την σε μηνιαία βάση επαναλαμβανόμενη ανάγκη να πληρώνεις για να ζεις. Όχι τόσο το να πληρώνεις όσο το να εξασφαλίζεις τα χρήματα που πρέπει να δώσεις. Το να κάνεις τόσο κόπο για να ζεις. Σκέφτομαι πως σκατά.
Σκέφτομαι πως άνθρωποι και ποντίκια πια ανταγωνίζονται για την επιβίωση. Και δεν είναι ότι δεν ξανάγινε αυτό στην ανθρώπινη ιστορία. Πως δεν ξανάγινε. Σίγουρα. Αλλά τότε η ανθρωπότητα τραβούσε την ανηφόρα. Ή τουλάχιστον αυτήν την αίσθηση σου έδινε. Τώρα κατηφορίζει. Και είχε υποσχεθεί τόσα πράματα. Τώρα κατηφορίζει. Μια κατηφόρα που φέρνει ίλιγγο. Σίγουρα. Ζούμε σε καιρούς ιστορικούς. Αποκαλυπτικούς. Κάθε καιρός είναι ιστορικός αλλά κάποιοι επηρεάζουν πιο πολύ την πορεία της ανθρωπότητας. Ζούμε σε καιρούς ιστορικούς γιατί είναι πολύ πιθανόν η ανθρωπότητα να επηρεαστεί μέχρι καταστροφής. Περίεργα τα πράματα αλήθεια. Η ανθρωπότητα ζει μια από τις πιο ολοκληρωτικές περιόδου της ιστορίας της και δεν αναγνωρίζεται ως τέτοια. Βλέπεις δεν καίνε μάγισσες. Δεν ανέλαβε ο στρατός. Δεν έχουμε ηγέτες με μουστάκι. Η σημειολογία βλέπεις. Είναι τόσο ολοκληρωτική η εξουσία του κεφαλαίου πάνω στον άνθρωπο που του στερεί ακόμα και την δυνατότητα να περιγράψει πειστικά τον νέο ολοκληρωτισμό. Που κάθε πρόταση εναντίον του φαντάζει αφελής. Ρομαντική.
Βλέπω γύρο μου. Η πραγματικότητα αυτή θα μπορούσε να προσφέρει το υλικό για κάποια δυστοπική ταινία. Να έτσι.
Αρχικό πλάνο σκηνές από τον Τρίτο κόσμο. Εκατομμύρια άνθρωποι να πεθαίνουν από την πείνα. Χιλιάδες άνθρωποι να πεθαίνουν από νάρκες, από σφαίρες ή από πνιγμό στα σύνορα με την Δύση. Εκατομμύρια μετανάστες στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ανθρωποειδή να τους καταδιώκουν. Ντυμένοι είτε σαν Αμερικάνοι πεζοναύτες είτε σαν Έλληνες ΔΙ.ΑΣ.
Δεύτερο πλάνο Δυτικοί που εξαπατήθηκαν. Που αυτοκτονούν απελπισμένοι. Που περιμένουν στα συσσίτια χωρίς να υπάρχει εμφανής πόλεμος που τους στερεί την τροφή. Που δεν τρώνε από τα σκουπίδια γιατί απαγορεύεται για να προστατευτεί η δημόσια υγεία! Την στιγμή που η τροφή αυτή, αυτή που καθημερινά θάβεται ή πετιέται στα σκουπίδια, θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες του πληθυσμού.
Τρίτο πλάνο καλοντυμένους λακέδες να εκτελούν διαταγές προκειμένου να μην πεινάσουν. Τρίτο πλάνο έχει ανθρώπους να προσπαθούν να πείσουν το κεφάλαιο ότι είναι εξίσου ικανοί με μηχανές προκειμένου να μην χάσουν την δουλειά τους. Τρίτο πλάνο δηλαδή ανθρώπους που δεν λένε πια: από που κι ως που το να είσαι μηχανή είναι ικανότητα. Μπουκωμένους με ψυχοφάρμακα.
Για τέταρτο πλάνο μερικά καθάρματα όχι με γραβάτες αλλά με σπορ ντύσιμο πια να σου μιλούν με πατρική συγκατάβαση για την πτώση της παραγωγικότητας. Και να το λένε αυτό δημοκρατία και να μην υπάρχουν ούτε καν εκλογές γιατί οι υπήκοοι πια δεν ξέρουν ποιο είναι το καλό τους και να τους μαλώνουν μεγαλόπρεπα αλλά φιλεύσπλαχνα πως το μόνο που έχουν μάθει είναι να θέλουν να καταναλώνουν περισσότερο από ότι παράγουν. Ότι είναι αμαρτωλοί. Αχάριστοι. Το κεφάλαιο λοιπόν για το καλό τους και επειδή είναι αγνώμονες κατάργησε τις εκλογές. Και οποιαδήποτε μορφή αντίστασης να διώκεται ως τρομοκρατική και οποιαδήποτε προσπάθεια επιβίωσης εκτός πολυεθνικού κεφαλαίου να διώκεται ως οργανωμένο έγκλημα. Και ότι για το καλό της κοινωνίας η ιδιότητα του πολίτη δεν διανέμεται πια σπάταλα όπως κακώς γινόταν τα τελευταία πενήντα χρόνια αλλά απονέμεται φειδωλά. Είναι μια τιμητική διάκριση για όποιον έχει σταθερή δουλειά. Για όποιον είναι άξιος για αυτή την διάκριση.
Και με όλα αυτά η ταινία να μην θεωρείτε νουάρ αλλά επιστημονική φαντασία. Όλα τα εγκλήματα του κεφαλαίου. Των κατόχων του και των διαχειριστών του. Ο βιασμός της φύσης, της κοινωνίας, της ανθρωπότητας, της ζωής. Των ζωών. Δεν ανήκουν στον νουάρ ρεαλισμό αλλά στην επιστημονική φαντασία. Και εγώ πρέπει πάλι να βρω λεφτά για να ζήσω όχι σε κάποια επιστημονική φαντασία αλλά στην νουάρ πραγματικότητα.
Σκέφτομαι πως άνθρωποι και ποντίκια πια ανταγωνίζονται για την επιβίωση. Και δεν είναι ότι δεν ξανάγινε αυτό στην ανθρώπινη ιστορία. Πως δεν ξανάγινε. Σίγουρα. Αλλά τότε η ανθρωπότητα τραβούσε την ανηφόρα. Ή τουλάχιστον αυτήν την αίσθηση σου έδινε. Τώρα κατηφορίζει. Και είχε υποσχεθεί τόσα πράματα. Τώρα κατηφορίζει. Μια κατηφόρα που φέρνει ίλιγγο. Σίγουρα. Ζούμε σε καιρούς ιστορικούς. Αποκαλυπτικούς. Κάθε καιρός είναι ιστορικός αλλά κάποιοι επηρεάζουν πιο πολύ την πορεία της ανθρωπότητας. Ζούμε σε καιρούς ιστορικούς γιατί είναι πολύ πιθανόν η ανθρωπότητα να επηρεαστεί μέχρι καταστροφής. Περίεργα τα πράματα αλήθεια. Η ανθρωπότητα ζει μια από τις πιο ολοκληρωτικές περιόδου της ιστορίας της και δεν αναγνωρίζεται ως τέτοια. Βλέπεις δεν καίνε μάγισσες. Δεν ανέλαβε ο στρατός. Δεν έχουμε ηγέτες με μουστάκι. Η σημειολογία βλέπεις. Είναι τόσο ολοκληρωτική η εξουσία του κεφαλαίου πάνω στον άνθρωπο που του στερεί ακόμα και την δυνατότητα να περιγράψει πειστικά τον νέο ολοκληρωτισμό. Που κάθε πρόταση εναντίον του φαντάζει αφελής. Ρομαντική.
Βλέπω γύρο μου. Η πραγματικότητα αυτή θα μπορούσε να προσφέρει το υλικό για κάποια δυστοπική ταινία. Να έτσι.
Αρχικό πλάνο σκηνές από τον Τρίτο κόσμο. Εκατομμύρια άνθρωποι να πεθαίνουν από την πείνα. Χιλιάδες άνθρωποι να πεθαίνουν από νάρκες, από σφαίρες ή από πνιγμό στα σύνορα με την Δύση. Εκατομμύρια μετανάστες στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ανθρωποειδή να τους καταδιώκουν. Ντυμένοι είτε σαν Αμερικάνοι πεζοναύτες είτε σαν Έλληνες ΔΙ.ΑΣ.
Δεύτερο πλάνο Δυτικοί που εξαπατήθηκαν. Που αυτοκτονούν απελπισμένοι. Που περιμένουν στα συσσίτια χωρίς να υπάρχει εμφανής πόλεμος που τους στερεί την τροφή. Που δεν τρώνε από τα σκουπίδια γιατί απαγορεύεται για να προστατευτεί η δημόσια υγεία! Την στιγμή που η τροφή αυτή, αυτή που καθημερινά θάβεται ή πετιέται στα σκουπίδια, θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες του πληθυσμού.
Τρίτο πλάνο καλοντυμένους λακέδες να εκτελούν διαταγές προκειμένου να μην πεινάσουν. Τρίτο πλάνο έχει ανθρώπους να προσπαθούν να πείσουν το κεφάλαιο ότι είναι εξίσου ικανοί με μηχανές προκειμένου να μην χάσουν την δουλειά τους. Τρίτο πλάνο δηλαδή ανθρώπους που δεν λένε πια: από που κι ως που το να είσαι μηχανή είναι ικανότητα. Μπουκωμένους με ψυχοφάρμακα.
Για τέταρτο πλάνο μερικά καθάρματα όχι με γραβάτες αλλά με σπορ ντύσιμο πια να σου μιλούν με πατρική συγκατάβαση για την πτώση της παραγωγικότητας. Και να το λένε αυτό δημοκρατία και να μην υπάρχουν ούτε καν εκλογές γιατί οι υπήκοοι πια δεν ξέρουν ποιο είναι το καλό τους και να τους μαλώνουν μεγαλόπρεπα αλλά φιλεύσπλαχνα πως το μόνο που έχουν μάθει είναι να θέλουν να καταναλώνουν περισσότερο από ότι παράγουν. Ότι είναι αμαρτωλοί. Αχάριστοι. Το κεφάλαιο λοιπόν για το καλό τους και επειδή είναι αγνώμονες κατάργησε τις εκλογές. Και οποιαδήποτε μορφή αντίστασης να διώκεται ως τρομοκρατική και οποιαδήποτε προσπάθεια επιβίωσης εκτός πολυεθνικού κεφαλαίου να διώκεται ως οργανωμένο έγκλημα. Και ότι για το καλό της κοινωνίας η ιδιότητα του πολίτη δεν διανέμεται πια σπάταλα όπως κακώς γινόταν τα τελευταία πενήντα χρόνια αλλά απονέμεται φειδωλά. Είναι μια τιμητική διάκριση για όποιον έχει σταθερή δουλειά. Για όποιον είναι άξιος για αυτή την διάκριση.
Και με όλα αυτά η ταινία να μην θεωρείτε νουάρ αλλά επιστημονική φαντασία. Όλα τα εγκλήματα του κεφαλαίου. Των κατόχων του και των διαχειριστών του. Ο βιασμός της φύσης, της κοινωνίας, της ανθρωπότητας, της ζωής. Των ζωών. Δεν ανήκουν στον νουάρ ρεαλισμό αλλά στην επιστημονική φαντασία. Και εγώ πρέπει πάλι να βρω λεφτά για να ζήσω όχι σε κάποια επιστημονική φαντασία αλλά στην νουάρ πραγματικότητα.
1 σχόλιο:
Ωραίο! και ενδιαφέρον...
Δημοσίευση σχολίου